De hemel te rijk...

We zeggen en schrijven 13 oktober. Net geen vrijdag, maar toch bijna. Mijn wederhelft verjaart. Ikzelve een week eerder. Wij samen net 5 jaar. Karton, jawel. Redenen genoeg om het er eens van te nemen. Babysit en weg.

Het toeval wil dat de oktoberzon ons gulgezind is. Het marktplein van Herentals ligt er behaaglijk bij in de middagzon. De flessen champagne in de koffer niet zo. Op naar ons Hemelryck. La belle voix lokt ons met een sirenenzang. Het terras baadt in de zon. De buurvrouw met grasmaaier kan ons niet deren. Een kurk zegt "psjjjjjt". En nog één.

Het restaurant zit lekker vol. Nog meer bubbels. We blijven in Spaanse sferen met ganzenlever dooraderd met Pata Negra. Sorry voor de dierenliefhebbers. We vinden het gewoon lekker. Geen Elzasser als begeleiding, wel een Argentijnse tango op onze tong. De sommelier scoort.

Een hemelse wandeling onder een heldere herfsthemel. Even volkomen loslaten en genieten. Het mooiste seizoen in al zijn glorie. Eindelijk nog wat babbelen, babbelen en wat aan dat oor sabbelen.

Meer bubbels bij het ontbijt the day after? Porqué no? De zon schijnt al volop en de spinnewebben schitteren in de ochtenddauw. In de verte roept de ouderlijke plicht. Nog een laatste slok ambrosium. Nog vijf jaar wachten...