Nieuwe recensie

Aangezien we nog niet kunnen updaten op onze moedersite, is hier alvast de bespreking van The Life Pursuit van Belle and Sebastian.


Matador, 2006
Rating: 8.5/10



Ik moet het toegeven: Belle & Sebastian verloor een flink pak van zijn aantrekkingskracht toen Belle, i.e. Isobel Campbell, de band verliet om het solopad te bewandelen. Trouwens, haar samenwerking met "het beest", Mark Lanegan, verscheen (toeval of niet?) rond ongeveer dezelfde tijd als haar ex'en deze The Life Pursuit op de wereld werd loslieten. Hoe zij het er vanaf bracht lees je binnenkort elders op de site, we concentreren ons nu op Murdoch & cum suis.

Mij doet Belle & Sebastian altijd denken aan een scène uit High-Fidelity (naar het boek van Nick Hornby): een wat studentikoze muzieknerd die zachtjes zit te hoofdknikken op Belle & Sebastian. De studentikoze muzieknerd in mezelf herkent zichzelf dan. Nee, Arctic Monkeys-achtige hypes zijn aan hen niet besteed. De stroomeenheden energie pieken een stuk lager (onze brillen zouden het immers niet overleven). De kracht ligt in de nonchalance waarmee ze hun retro sixties indie-pop brengen en de tongue-in-cheek humor. Maar bovenal zijn het doorheen de jaren ook uistekende songschrijvers gebleken. Daardoor heeft Belle & Sebastian altijd een geheimzinnige aantrekkingskracht uitgeoefend en hebben ze een trouwe schare bewonderaars achter zich weten te scharen. En met deze nieuwe plaat zouden ze er wel eens nog een pak bij kunnen winnen.

To boldly go where they have never gone before, en het lukt ze nog met verve ook. De voorzichtige injectie funk die ze Song for Sunshine inspuiten, is een voorbeeld van het vernieuwde zelfvertrouwen. Of de portie glam in The Blues are still blue en Sukie in the graveyard. Goed idee trouwens om deze keer Tony Hoffer als producer in te huren. Dezelfde lichtheid die hij in Beck en Air wist te accentueren doet wonderen bij onze Schotse vrienden.

De teksten van Murdoch zijn van een evenredig niveau en het is dus niet alleen qua zang dat we aan "Morrissey De Grote" moeten denken. "Another sunny day, I met you up in the garden/You were digging plants, I dug you, beg your pardon.". Of uit Dress up in you: "I always loved you/You always had a lot of style/I'd hate to see you on the pile/Of ‘nearly-made-it' s/You've got the essence, dear/If I could have a second skin/I'd probably dress up in you.". Maar het blijft altijd wel bitterzoet: "Someone told the truth when it really mattered most/The beauty of the moment is the beauty sadly lost.".

The Life Pursuit bewijst het: Belle & Sebastian zijn in de fleur van hun leven! En om Luc De Vos te parafraseren: de lente komt! Meer is er niet nodig...