Zaterdag kregen we de hele familie over de vloer ter gelegenheid van de verjaardag van mijn dochtertje. Pitta's voor 20 man, daar hoort een Oosters muziekje bij: Natasha Atlas, Iskanderia
Maar eigenlijk verjaarde Lisa pas op zondag en dus nomineren we Lisa Loeb met Stay.
Maandag was een dagje om te recupereren, maar aangezien ik veel te vroeg uit de veren moest heb ik dan maar de auto gewassen met een leuk muziekje op de achtergrond: oa. Car Radio van Spoon.
Het voorbije weekend liepen vrijwilligers van de Damiaanactie hun benen van onder hun lijf om viltstiften te verkopen voor het goede doel, om zo het werk van de grootste Belg voort te zetten en de strijd met lepra en TBC aan te binden.
Voor ons is dit echter slechts een opstapje om een song van het weekend uit te pikken. En dat wordt dan Tremelo song van The Charlatans.
Gedichtendag vandaag. Tijd voor alle poëten en zelfverklaarde dichters om uit hun pijp te komen en hulde te brengen aan de Schone Letteren. Muzikaal gezien doet poëzie me altijd denken aan Cemetry gates van The Smiths.
A dreaded sunny day So I meet you at the cemetry gates Keats and Yeats are on your side A dreaded sunny day So I meet you at the cemetry gates Keats and Yeats are on your side While Wilde is on mine So we go inside and we gravely read the stones All those people, all those lives Where are they now? With loves and hates and passions just like mine They were born and then they lived and then they died It seems so unfair I want to cry Your say "Ere thrice the sun done salutation to the dawn" and you claim these words as your own But I've read well and I've heard them said A hundred times (maybe less maybe more) If you must write prose or poems The words you use should be your own Don't plagiarise or take on loan 'Cause there's always someone, somewhere With a big nose, who knows And who trips you up and laughs When you fall Who'll trip you up and laugh When you fall You say "Ere long done do does did" Words which could only be your own And then produce the text From whence was ripped (Some dizzy whore, 1804) A dreaded sunny day So let's go where we're happy And I meet you at the cemetry gates Oh, Keats and Yeats are on your side A dreaded sunny day So let's go where we're wanted And I meet you at the cemetry gates Keats and Yeats are on your side But you lose 'Cause weird lover Wild is on mine
De vrieskou die eerst Moskou onder een ijslaag deed verdwijnen, rukt steeds meer op naar onze contreien. Deze morgen werd in de luister.info-thermometerhut -7° vastgesteld. Niet enkel de Zwarte Zee, maar ook het Donkmeer in Overmere of het Zilvermeer in Mol raken steeds meer dichtgeslibt.
Dit alles doet me spontaan Frozen lake van Buffalo Tom meeneuriën.
Miserie, miserie. Vanacht de was gedaan, maar toen ik alles in de droogkast wou steken, stelde ik vast dat heel de berging onder water was gelopen. Een lek was de boosdoener. Er zijn leukere dingen, maar zo hebben we toch weer een aanleiding om de song van de dag aan te duiden. Uiteraard wordt dat deze keer Washing machine van Sonic Youth.
Shame on me... Al zo vroeg in het jaar en de belofte niet kunnen nakomen. Gelukkig heb ik ook een leven en dus soms niet de tijd om iets te loggen... ;-)
Vrijdag was het nieuwjaarsreceptie op het werk. En ondanks de slechte bedrijfsresultaten en een kapitein die het zinkende schip als eerste verlaat was de sfeer opperbest. Ik moest denken aan The Tragically Hip, Nautical Disaster.
Zaterdagavond nog eens naar een trouwfeest kunnen gaan. Een al even onvermijdbaar als dansbaar nummertje is Can't get you out of my head van smurfin Kylie M.
Zondag was ik na een slechte nacht en een rampzalige darmflora een Zombie, The Cranberries.
Vandaag een dagje vrij. Was de bedoeling om eens uit te slapen, maar bad habits die hard. Dan maar wat zaken geregeld waar ik nog geen tijd voor had gevonden. Ondermeer bij 3 banken langsgeweest, allemaal met muziek in de kantoren...
En de winnaar is...Argenta: Radiohead, High & dry.
Toen Pitchfork vorig jaar een hele boterham over indiepop uitsmeerde (Twee as fuck) gingen ze daarbij nogal met oogkleppen te werk. Ze focusten zich heel erg op de angelsaksiche scène en gingen daarmee grotendeels voorbij aan de rest van de wereld, en de Scandinaviërs in het bijzonder.
Groepjes zoals De Stijl met het schitterende Queen Midas is een zoveelste bewijs dat indiepop nog steeds alive & kicking is in Zweden.
Ik luister nu al een tijdje naar De ochtend van Studio Brussel met Wim Oosterlinck. Het heeft een tijdje geduurd voor ik er "in kwam" en nu vind ik het best aangenaam luisteren, zo 's morgens in de wagen. Hij heeft zo wel z'n stopzinnetjes ("Is't goed?!" (heel snel uitgesproken, zoals wel vaker bij hem)) en hij doet ook niks wereldschokkends, maar hij durft het bv. ook wel aan om iemand een mop te laten vertellen aan de andere kant van de lijn terwijl hij er gewoon de muziek overgooit en je dus amper iets hoort van de flauwe zever aan de andere kant. Zo'n dingen vind ik dan wel grappig...
Muzikaal is het de gewone StuBru-meuk, maar deze morgen toch maar effe fijn Do The Whirlwind van Architecture in Helsinki!
Allright, you've got Piaf, Marlowe, Dylan Thomas All those beats who could be played by Tom Waits Made a mess of their lives No regrets? Well, of course!
Cover me with love affairs Cover me with roses Colour me with burnt sienna show me where my heart is
kiss it away kiss it away leaning on the stairs in your sweet house
Een gestoorde seriemoordenaar speelt een dodelijk spelletje Hangman met de lokale politie. Politie-inspecteur Nick Roos (Lou Diamond Phillips) slaat de handen in elkaar met de knappe psychiater Grace Mitchell (Amick). Samen hopen ze de zaak op te lossen voor er nog meer doden vallen. Kan Roos de dader lokaliseren voor Mitchell het volgende slachtoffer wordt?
Ofte de avondfilm op VT4...geeuw...
Misschien maar gauw TV afzetten en Hangman van The Walkabouts nog eens uit de platenkast opdiepen...
Kreeg daarstraks een mailtje van iemand van de VK-website om hun zaal mee op te nemen in onze links. Eigenlijk een kleine schande dat die er nog niet bijstond aangezien de VK begin jaren '90 een geliefkoosde hang-out was. Sla er de concerten van die jaren maar eens op na, vrij indrukwekkend!
In het gezegende jaar 1994 waren de Ayatollah en ik één van de 5 man en een paardekop (wie wie was laat ik aan uw discretie over) op het concert van het Australische Died Pretty. Nooit echt doorgebroken aan deze kant van de wereld, maar toch een aantal mooi songs achter hun naam gezet, zoals de keuze van de dag: D.C.
Liefdesperikelen in de Wetstraat, het lijkt meer en meer een vervolgverhaal te worden. Nu Cupido zijn pijlen gericht heeft op donkerblauwe Daems en de rode backbencher Sophie Pécriaux kunnen we niet anders dan besluiten dat tegenpolen elkaar aantrekken. Of het waren het gewoon mannelijke hormonen? Hoedanook, wij nomineren het abominabele, maar toch toepasselijke Opposites attract van Paula Abdul als song van de dag.
Vanavond voor het eerst in lange tijd nog eens kunnen gaan eten op een doordeweekse avond (bedankt Kristel, 't was gezellig en lekker). Allemaal dankzij de geweldige uitvinding "babysit" (bedankt tante M). Vandaar de keuze voor vandaag: Dar Williams met The Babysitter's here.
Volgens Pitchfork zal Tortoise dit jaar, naast de binnenkort te verschijnen samenwerking met Will Oldham, ook nog een 3-CD box uitbrengen met daarin onuitgegeven, of niet meer verkrijgbaar, materiaal. Zo zal de Rhythms, Resolutions, & Clusters-CDer opnieuw bijzitten (en da's een aanrader, want ik heb de originele) en ook een DVD.
Dit is de tracklist (volgens Pitchfork compleet, maar nog niet noodzakelijk in de juiste volgorde): Gamera (1995 Duophonic single) The Source of Uncertainty (1996 Headz 2 compilation) Blackbird (2001 Standards Japanese bonus track) Sexual for Elizabeth (2001 Five Deez remix) To Day Retrieval (1998 Autechre remix) Whitewater (1995 Soul Static Sound single) Didjeridoo (2001 Red Hot + Indigo compilation) Autumn Sweater (1997 Yo La Tengo remix) Wait (1996 Offbeat: A Red Hot Sound Trip compilation) Jetty '99 remix (1999 Chicago 2018: It's Gonna Come compilation) Restless Waters (1996 The Lounge Ax Defense & Relocation Compact Disc compilation) Vaus (1996 Duophonic split single with Stereolab) Blue Station (2001 Standards Japanese bonus track) Madison Area (1998 Thrill Jockey tour single) Why We Fight (1995 Soul Static Sound single) Elmerson, Lincoln, and Palmieri (2004 It's All Around You Japanese bonus track) A Grape Dope (1996 Millions Now Living Will Never Die Japanese Bonus Track) Peering (2001 Gently Cupping the Chin of the Ape Thrill Jockey tour single) Goriri (1996 Millions Now Living Will Never Die Japanese bonus Track) As You Said (1995 A Means to An End Joy Division tribute compilation) CTA (2002 Urban Renewal Program compilation) Deltitnu (2004 It's All Around You Japanese bonus track) Adverse Camber (1998 Autechre remix) Cliff Dweller Society (1995 Duophonic single) Waihopai (2001 Gently Cupping the Chin of the Ape tour single) TNT Nobukazu Takemura remix (1998 TNT Japanese bonus track) Alcohall (Rhythms, Resolutions, & Clusters) Your New Rod (Rhythms, Resolutions, & Clusters) Cobwebbed (Rhythms, Resolutions, & Clusters) The Match Incident (Rhythms, Resolutions, & Clusters) Tin Cans Puerto Rican Remix (Rhythms, Resolutions, & Clusters) Not Quite East of the Ryan (Rhythms, Resolutions, & Clusters) Initial Gesture Protraction (Rhythms, Resolutions, & Clusters) Cornpone Brunch Mike Watt remix (previously unreleased)
Zeven dagen ver in het nieuwe jaar. De zevende song van het prille jaar is dan ook 7 days 7 weeks van dEUS. De song die ik eerder deze week op de site van de Zamu-awards tot beste Belgische song van 2005 uitriep. Ben benieuwd wie het uiteindelijk zal halen...
Deze keer had het evengoed het begrip van de dag kunnen zijn...
Vandaag hoorde ik in een gesprek toevallig "cul de sac" vallen. Heb ik altijd al een geweldige term gevonden en doet me meteen denken aan Brave New World van Michael Penn.
Voor je het weet is het nieuwe jaar vertrokken en duurt het weer een hele tijd voor je opnieuw aan lijstjes mag gaan denken. Ook al zijn we er de laatste weken mee om de oren geslagen, ik zou het er nog een laatste keertje over willen hebben.
Naast de traditionele "Het beste van 2005"-lijstjes zijn ook de top X aller tijden heel populair. Sommige houden het bescheiden met een stuk of honderd songs, anderen gaan veel verder en proberen zomaar eventjes 2005 songs te rangschikken. Enfin, hoeveel en volgens welke criteria doet er niet zoveel toe. Ik zou alleen nog even op een song willen wijzen die overal schandelijk over het hoofd werd gezien. Ik heb het over Mia van Gorki. Als u het ergens mocht vinden, zeker het luisteren eens waard!
Ik weet niet hoe de feestdagen er bij u uitzien, maar bij ons gaat het gepaard met familiebezoeken allerhande. Veel drukte, veel volk (grote familie), veel eten, veel drinken, en ook veel muzak. Iedereen heeft wel een CD'tje met sfeermuziek opstaan, en ze lijken allemaal uit dezelfde winkel te komen: Helmut Lotti & aanverwanten, licht klassieke Funiculi Funicula-toestanden, en nog erger, André Rieu of panfluitversies van The Lady in Red en dergelijke...
Na zoveel oorsmeer doet het goed om thuis even tot rust te komen, met Let's get lost van Chet Baker bijvoorbeeld. Zalig...
Een nieuw jaar. Traditioneel gaat dit gepaard met goede voornemens en de weg naar de hel is ermee geplaveid. Als agnost heb ik echter weinig last van hemel noch hel, dus dat hoeft me niet tegen te houden.
Alvast één van mijn voornemens is om dit jaar elke dag een song te kiezen die ik die dag gehoord heb, waaraan ik heb moeten denken, die zich min of meer opgedrongen heeft door een omstandigheid,... Enfin, we zien wel.
Vandaag had ik dus bv. kunnen kiezen voor een nummer over autopech aangezien die van ons er plots de brui aan gaf. Die zijn echter niet zo vlug te vinden en Stuck in Indeanapolis van The Bottle Rockets is niet echt toepasselijk. Dus de keuze gaat, ook niet geheel toevallig, naar The new year van Death Cab for Cutie.
