Recycl'Art

Zelf ook nog dozen vol oude tapejes?

Hier kunnen ze er nog wel wat mee, denk ik.

Nieuwe recensie op luister.info

De recensie van The Crane Wife van The Decemberists staat nu online.

R.I.P. Milan

Gisteren is het ondenkbare gebeurd op de kinderopvang van mijn zoontje...

Milan is niet meer wakker geworden na zijn middagdutje. Voor al wie kinderen heeft is dit de ergste nachtmerrie.

4 maanden jong. Never get to fall in love. Never get to be cool.

Onze gedachten gaan uit naar de ouders en familie.

Dikke kus vaarwel van speelkameraad Simon.

Take me out

Lang geleden dat we nog eens buitengekomen waren, maar dit weekend zat het wel snor.

Vrijdagavond naar de Muze in Heusden-Zolder voor All The Great Books (Abridged, of wat dacht u?) door The Reduced Shakespeare Company. Vorig jaar nog plat gelegen van het lachen met hun opvoering van al de stukken van Shakespeare in één voorstelling en dus tamelijk nieuwsgierig naar wat ze met de klassiekers uit de wereldliteratuur zouden doen.

Het algemene niveau was deze keer toch wat lager. Omgekeerd evenredig met het kolderniveau, maar kom, het was toch goed voor anderhalf uur pretentieloos amusement. Ook wel leuk dat ze deze keer wat meer regionale invloeden hadden verwerkt met grapjes over Geert Hoste, Vlaams Belang en Pluk van de Petteflet. Ook minder "publieksparticipatie" dan vorige keer, maar dat maakte ene Sander meer dan goed door zich niet uit zijn lood te laten slaan en gewoon het spelletje mee te spelen.

Zaterdag gingen we dan richting Oostende, Koningin der Badsteden. Dankzij een Weekendeskbon (cadeautje van de ex-collega's van mijn echtgenote) hadden we eindelijk nog eens een nachtje weg van al de drukte. Het ondertussen beetje aan lager wal geraakte Art Nouveau Hotel Du Parc was onze verblijfplaats. Voordeel was dat het vlakbij de dijk, het uitgaans- en het winkelcentrum was.

's Avonds had mijn vrouw nog een verrassing in petto met een etentje in het door Pierre Wynants gesponsorde Ostend Queen. U weet wel, dat restaurant dat al in de Michelingids stond nog voor het open was. Enfin, wat nog maar eens een bewijs is dat de rode bijbel met een stevige draai aan de zoutmolen genomen moet worden.

Het restaurant zelf is wel mooi ingericht. Het zeethema komt overal terug, tot in de zeteltjes die op de golven alle kanten op dansen. Even wennen in het begin, maar tegen het eind van de avond viel het eigenlijk best mee, eens je je draai gevonden had. Het eten dan, want daar draait het toch om in een restaurant, niet? Wat konden we anders bestellen dan verse, handgepelde Oostendse garnalen en dus verschenen op mijn bord twee lekkere garnaalkroketten (met peterseliecoulis) terwijl aan de overkant van de tafel een assortiment van bereidingen met garnalen verscheen. De beste optie, zo bleek achteraf. Aangezien zij ook 1 garnaalkroket kreeg en er daarnaast nog 3 andere bordjes stonden met tempura van garnaal, de onvermijdelijke tomate crevette en sushi met garnaal.

Ik dacht mijn revanche te kunnen nemen met het hoofdgerecht van Sint-jacobsvruchten met preistoemp, maar dat viel even tegen. De coquilles waren lekker en juist gebakken, maar ze lagen op een bedje van oosters gestoofde prei en die fusion met de waanzinnig lekkere preistoemp werkte niet naar mijn smaak. Aan de overkant hoorde ik niks dan lof over het grote bord sushi en sashimi. Onder de kurk zat een smeuïge edoch lekker frisse Chardonnay uit de Napa Valley (Beringer). Met z'n 25 € ook behoorlijk correct geprijsd voor dit soort etablissment, denk ik. Als dessert gingen we voor de artisanaal bereidde ijskreem en chocomousse. Hier was het oordeel eensluidend positief. Commercieel lijkt Ostend Queen alvast een voltreffer want het was bakske vol, dus ik denk dat u best reserveert tijdens de weekends.

0810

Ja, wat er van te denken?
Toch maar gematigd positief blijven? Voor het eerst in lange tijd lijkt het Belang wel degelijk af te stoppen. En dat met zoiets simpel als "een goed beleid". Tiens, dat we daar nog niet eerder waren opgekomen?!

Een status quo afdwingen is op zich al een verdienste en Patrick Janssens verdient de lof die hij toegezwaaid krijgt. Hij heeft z'n nek uitgestoken 6 jaar geleden en hij heeft altijd duidelijk gezegd dat je zijn succes zou kunnen afmeten aan de mate waarin hij het Blok zou temmen. (Er zijn er zo nog die dat beweerd hebben, maar daar horen we niet zo veel meer over.) Dat de stand Janssens-Dewinter nu een 0-0 is geworden, is een bescheiden succesje te noemen. Dewinter heeft wellicht gelijk dat Janssens daarbij vooral stemmen afgepakt heeft van zijn coalitiepartners, maar hoeveel steek dat argument ook hield, het was er vooral om te verdoezelen dat hij verloren heeft van Janssens. En belangrijker nog, dat ook nergens in de rand het cordon doorbroken wordt.

Hopelijk beseft men op 't schoon verdiep (en elders) dat het inderdaad een kwestie van teamwork was, en dat men ook zo snel mogelijk terug aan de slag moet met vereende krachten. Iets wat niet evident zal zijn met de federale verkiezingen om de deur. Profilatiedrang steekt dan vlug de kop op, en wie gisteren goed naar Ludo Van Campenhout luisterde kon al zoiets horen.

Nog belangrijker was dat de trend zich ook in andere grote steden aftekende: Mechelen, Leuven, Gent,... Dat het in een stad zoals Aalst dan weer niet lukte heeft men daar ook weer enkel en alleen aan zichzelf te danken. Slecht beleid wordt niet beloond. Slechte campagnes ook niet.

Maar misschien nog het allerbelangrijkste is dat sprankeltje hoop dat nu weer leeft onder de mensen. Waar het vroeger leek op dweilen met de kraan open en men niet meer wist waar beginnen, is er nu een realistisch rolmodel. Een heel simpel dan nog ook. Gewoon gezond boerenverstand en de problemen aanpakken. Ik schreef het eerder al in een post: "Neem immers de drijfveren voor onverdraagzaamheid weg en het probleem lost zichzelf op."

Ik wil daarom alle mensen bedanken die er zijn blijven voor gaan en die het licht aan het eind van de tunnel hebben aangeknipt. Want de boutade van ons aller Wilfried Martens zou wel eens kunnen kloppen. Voor het eerst zien we weer een vaag schijnsel in de duisternis. En dat kunnen we niet genoeg benadrukken. Want net zoals de opmars van het Vlaams Belang een self fulfilling prophecy was, kan ook dit positieve signaal niet genoeg benadrukt worden. Hoe meer mensen hiervan overtuigd raken, hoe beter.

De tegenstanders zullen het wellicht niet graag toegeven, maar België had nood aan zaken zoals 0110. Een week later hebben de Belgen laten voelen dat ze weer geloven in een positieve aanpak. Dat daarmee misschien niet altijd de grijze muizen (om mezelf nog eens te citeren) beloond zijn die in de kelders aan het werken waren terwijl de president op het balkon stond te schitteren, is maar een voetnoot in de vaderlandse geschiedenis. Die grijze muizen hebben immers 6 jaar hard samengewerkt en dát is beloond zondag. Dat ze daarmee hoop in de bange Belgische harten hebben gebracht is veel meer waard dan een voorkeurstem.

Namen noemen

In afwachting van onze bespreking van de nieuwe Yo La Tengo is dit alvast een zoethoudertje onder de vorm van een Name that tune met The Guardian.

Een welgemeende ... gelukkige verjaardag

GeertA, de webmaster en geestelijke vader van luister.info en na de Ayatollah of Love veruit de meest sympathieke medewerker van deze webstek is vandaag jarig. Houzee Houzee! Hosannah in den hoge!

We maken een oprechte buiging en geven een discreet applaus.

Proficiat!

Nieuwe recensie op luister.info

De recensie van Perhaps we should have smoked the salmon first van Tomàn staat nu online.

Nieuwe recensie op luister.info

De recensie van The Eraser van Thom Yorke staat nu online.

Nieuwe recensie op luister.info

De recensie van Modern Times van Bob Dylan staat nu online.

Nieuwe recensie op luister.info

De recensie van Schizophonic van Us3 staat nu online.

U was weer geweldig dit weekend

Aan alle mensen die dit weekend hun verdraagzaamheid toonden: RESPECT!